Bako National Park in Maleisië

Eén van de weinige dingen die ik voor vertrek naar Maleisië vast had gelegd, was een bezoek aan Bako National Park op Maleisisch Borneo. Na de nodige research over Borneo, kwam ik tot de conclusie dat ik dit park niet wilde missen. Dit is één van de oudste natuurparken van Maleisië en het wemelt er van de wilde dieren. Daarnaast kun je op Bako maar liefst 18 verschillende trails lopen, wat wel aangeeft hoe veel er te zien is. Met de nodige moeite boekte ik een lodge en een paar weken later waren we klaar om Bako te gaan ontdekken. Dit liep helaas niet helemaal zoals gepland. Lees mee voor verhalen over onze avonturen en praktische tips voor je bezoek aan dit mooie stukje Maleisië. 

Een lodge boeken op Bako National Park

Hoewel Maleisië één van de meest verwesterse landen van Zuidoost-Azië is, gaat het boeken van een lodge op Bako nog op een ouderwetse manier. Via de website van de Bako National Park vraag je de boeking van een lodge aan. Ik zie dat er sinds 1 april 2016 een nieuw boekingsysteem gebruikt wordt, dus het zou kunnen dat het boeken nu iets soepeler verloopt. Toen ik boekte kon ik nog uit alle types lodges kiezen. Ze waren nagenoeg hetzelfde omschreven en de prijs varieerde minimaal. Uiteindelijk heb ik voor lodge 5 gekozen. Na invoering van mijn keuze, kreeg ik een bevestigingsmail waarin aangegeven werd dat de lodge geboekt was en dat ik uiterlijk 1 week voor aankomst moest betalen. Dit was onmogelijk, aangezien ze geen online betaalsysteem hebben en je op kantoor in Kuching zou moeten komen betalen. Eerst schrok ik hiervan, maar na wat research op Tripadvisor besloot ik de gok wel te durven wagen dat de lodge nog gewoon beschikbaar zou zijn als we in Bako zouden arriveren en besloot ik om het er bij te laten. Je kunt namelijk niet antwoorden op de bevestigingsmail en de enige optie die er verder geboden werd, is bellen.

Vanuit Kuching naar Bako National Park Headquarters

Vanuit Kuching vertrekken we per bus naar Bako National Park. Dit is ontzettend makkelijk en ik raad je af om met een tour naar Bako te gaan. Een georganiseerde tour is veel duurder en biedt amper meerwaarde. Bij de moskee met de gouden koepels is een mini-busstation en als je daar vraagt welke bus je moet hebben, helpen ze je graag verder. Wij werden door onze Airbnb-host op de bus gezet, dus dat is helemaal ideaal. De rit duurt ongeveer een uur, waarin we door prachtige stukjes Sarawak rijden. Helaas zien we ongeveer net zo veel rommel en vlakke, kale stukken grond. De eindhalte van de bus is de Bako Headquarters dus je hoeft je geen zorgen te maken dat je de juiste halte voorbij rijdt.

Met de boot naar Bako National Park

Bako National Park is alleen met een bootje te bereiken. Ik raad je aan om je uiterlijk aan het einde van de ochtend te melden bij de headquarters. Wij waren hier door omstandigheden pas rond 3 uur ’s middags en eigenlijk gingen er toen al geen bootjes meer. Gelukkig was er uiteindelijk wel iemand die ons wilde brengen, maar ideaal was het zeker niet. Sowieso is het leuker om vroeg in Bako te zijn, want dan kun je dezelfde dag nog een mooie trail lopen. Na een half uurtje wachten mogen we in een klein moterbootje plaatsnemen en krijgen we twee aftandse zwemvesten aangereikt. We lachen er nog om, aangezien we tot aan dat moment de zwemvesten die je overal in Azië aan moet zwaar overdreven vinden. Al snel blijkt dat het hier geen overdreven voorzorgsmaatregel is: de boot schudt alle kanten op en we knallen over het water. Ik ben bang dat ik met camera en al over boord zal gaan. Gelukkig duurt de tocht maar een minuut of 15 en ik ben heel blij als ik weer voeten aan vaste grond heb.

Inchecken op Bako National Park

Na deze woelige overtocht doemt er een prachtig stukje strand voor ons op. Kale bomen steken uit het water en het achterland is een groene oase. Via een houten pad lopen we de jungle in, waarna we vrijwel meteen de camp site in zicht krijgen. Middenin de natuur staan houten lodges op groene grasveldjes. We lopen door naar het einde van het pad en zien meteen een zeldzame neusaap. Enthousiast laat ik al mijn spullen vallen en grijp naar mijn camera. Later blijkt dat deze zachtaardige reuzen zich regelmatig rondom de camp site laten zien. Wat een kennismaking met Bako! Op het kantoortje vragen we of onze lodge nog beschikbaar is. Na wat gerommel in de papieren en een handgeschreven overzichtje, zegt ze dat we inderdaad in mogen checken in lodge 5. We krijgen de sleutel mee, openen de deur en vallen bijna van ons stokje door de muffe schimmellucht die uit het huisje komt. Vertwijfelt kijken we elkaar aan. Ik weet dat er nieuwe lodges op het terrein staan en we besluiten te vragen hoe duur deze zijn. Gek genoeg blijken deze even duur (100 Ringgit per nacht) en zonder twijfel verhuizen we onze spullen naar een ruime, schone en schimmelvrije kamer. Dit frisse huisje is lodge 8, dus zorg dat je deze boekt!

Hiken in Bako National Park

Ondertussen is het bijna 16.00 uur en we willen graag nog een korte trail lopen. Volgens de regels van het park moet je uiterlijk om 18.00 uur weer binnen zijn en dus kiezen we voor het korte Telok Paku trail. Deze zou heen en terug precies twee uur moeten duren, maar we houden er geen rekening mee dat we regelmatig stops maken voor foto’s en om even uit te rusten. Hierdoor hebben we het trail niet helemaal uit kunnen lopen. Op dat moment vonden we dit niet erg, omdat we de volgende dag een langer trail willen gaan lopen. Het pad is redelijk goed begaanbaar en de natuur is er prachtig mooi. Neem genoeg water mee, want in de jungle is het vaak enorm benauwd en je verliest veel vocht. Toen we uit het kamp vertrokken moesten we ons uitschrijven, zodat ze wisten welk trail we zouden doen. Bij terugkomst willen we melden dat we er weer zijn en toen bleek de balie al dicht te zijn. So far voor goede controle.

Nacht in Bako National Park

Je kunt ervoor kiezen om enkel een dagtocht naar het park te doen. Ik wil je dit echt afraden. Juist als de schemer valt, hangt er zo’n bijzondere sfeer. De apen komen een kijkje nemen, de wilde zwijnen scharrelen rustig rond en er valt een serene rust over het park. Het is echt een bijzondere ervaring om zo afgesloten van de rest van de wereld te zijn. Ik krijg er een beetje een Expeditie Robinson-gevoel bij, ondanks dat we hier natuurlijk gewoon de luxe van eten en een dak boven ons hoofd hebben. We eten een aardige maaltijd in de kantine en besteden de avond al kaartend en genieten op het terras. Vlak voor zonsondergang kleurt de lucht volledig roze, wat achteraf gezien een teken van het naderend onweer was. Op dat moment echter, genoten we enkel intens van het prachtige beeld dat dit opleverde. ’s Nachts breekt er een enorm onweer los dat me de hele nacht uit mijn slaap houdt. Op het spaanplaten dak klinkt elke regendruppel alsof er een kanon wordt afgeschoten en ik doe echt geen oog dicht.

Vertrek vanuit Bako National Park

In de ochtend gaat de regen onverminderd door en het serene terrein is veranderd in een enorme vijver. Op sommige stukken waden we door water wat tot onze kuiten komt en we zijn binnen 2 secondes volledig doorweekt. Bij de kantine treffen we een groep teleurgestelde reizigers die het net zo somber inzien als wij: dit gaat geen trekking meer worden. Vrijwel iedereen vertrekt met de eerste boot om 11.00 uur, maar wij besluiten om het nog even de kans te geven. Ondertussen is het droog geworden, maar alles is één grote modderpoel. We horen dat de trails nu niet echt begaanbaar zijn en we geven ons gewonnen. We reserveren een plekje op de boot terug van 13.00 uur.

Bako National Park is echt een must see op Maleisisch Borneo. De natuur, de dieren en het volledig afgezonderde gevoel zijn onbeschrijfelijk. Mocht je de tijd hebben, dan zou ik je zelfs aan willen raden om minimaal 2 nachten te blijven (wel in een nieuwe lodge!). Het park heeft zo veel te bieden en vooral met zonsopkomst en zonsondergang is het een magische plek. Helaas hebben wij er veel te weinig van gezien en om dit soort teleurstellingen te voorkomen, zouden 2 overnachtingen veel beter zijn geweest.