Pite-Rönnskär, het meest bijzondere eiland van Zweeds Lapland

Pite-Rönnskär is zo’n plek die je maar af en toe in je leven tegenkomt. Een eilandje in Zweeds Lapland waar alles lijkt te kloppen en waar het leven net een tandje rustiger verloopt dan in de rest van de wereld. Mijn rondreis met Voigt Travel door Zweeds Lapland startte ik met een overnachting op Pite-Rönnskär en ik denk niet dat er een betere plek was geweest om kennis te maken met zomers Zweden dan hier. Ik verbleef 1 nacht in het enige hotelletje dat het eiland rijk is, maar als je wat meer tijd hebt zou ik je zeker aanraden om 2 nachten te blijven logeren.

Voormalig visserseiland

De geschiedenis van Pite-Rönnskär voert terug naar de zestiende eeuw, toen de eerste bewoners hier een vissersdorp vestigden. De kapel die nu nog op het eiland te vinden is stamt uit 1771 en is dus al een bezienswaardigheid op zich. In 1883 werd er een vuurtoren gebouwd, die later vervangen is door een wat moderne variant. Leuk feitje: deze vuurtoren is de op twee na hoogste van Zweden. Sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw wonen er geen vissers meer op het eiland en dienen de 40 woningen als vakantiehuizen voor Zweden van het vasteland. Een plek die bol staat van de geschiedenis en waar ik voor vertrek heel benieuwd naar was.

 

Met de boot naar Pite-Rönnskär

Om op Pite-Rönnskär te komen moet je uiteraard met de boot. Geen zorgen, boek je een overnachting op het eiland dan komt eigenaar Mats je met zijn eigen boot ophalen. We spreken van tevoren een tijd met hem af en als we op de parkeerplaats bij de Kinnbäck haven aankomen bellen we hem op dat we er zijn. Mats geeft aan dat hij er in 15 minuten is en inderdaad, binnen een kwartier zien we een stipje aan de horizon verschijnen. Prima geregeld zo! We varen met aardig was snelheid over het spiegelgladde water en worden dankzij de ondergaande zon getrakteerd op prachtig gekleurde luchten. Nu al prijs ik mijzelf gelukkig dat ik in dit bootje zit en op weg ben naar een bijzondere bestemming.

 

Een bijzonder vervoersmiddel

Als ik het eiland zie opdoemen sta ik bijna te springen van enthousiasme: het ziet er vanaf het water uit alsof het zo uit een sprookjesboek van Hans Christian Andersen komt. Rode huisjes, een imposante vuurtoren en een popperig piertje, wat een mooi gezicht. Nadat Mats de boot heeft aangelegd valt mijn oog op de lange rij kruiwagens die aan de pier in het gras liggen. Nog voor ik de kans heb om te vragen waar deze voor zijn, dient het antwoord zich aan: Mats is onze bagage in één van de kruiwagens aan het laden en loopt richting de vuurtoren. Later horen we van zijn dochter dat iedereen zijn eigen kruiwagen heeft, vandaar dat het er zo veel zijn. Het ideale vervoersmiddel op een eiland zonder verharde wegen. Ontzettend slim!

 

Inchecken in Kinnbäck Skärgård

We wandelen achter Mats en zijn dochter aan naar Kinnbäck Skärgård, de enige plek op het eiland waar je als toerist kunt overnachten. Onze kamer is basic maar netjes. Het toilet en de douche bevinden zich beneden en deze zijn aangesloten op een septic tank. Alles werkt net wat anders dan je thuis gewend bent maar voor een nacht of twee is dit aboluut geen probleem.

Nadat we gesetteld zijn lopen we naar buiten, waar Mats het kampvuur al flink opgestookt heeft. Het is wat fris geworden, maar zo bij het vuur is het nog prima te doen. Hij vraagt of we honger hebben, aangezien het ondertussen al na etenstijd is. Als we bevestigend antwoorden, staat zijn dochter op om tosti’s te maken om boven het vuur te grillen. Super lekker en zo lief! We spenderen de rest van de avond al kletsend bij het vuur en leren van alles over het Zweedse buitenleven. Zo ontdekken we dat elanden kunnen zwemmen en dat de Lingonberry, een cranberry-achtig besje, de populairste vrucht van het land is.

 

Ook horen we dat het overdag op Pite-Rönnskär best druk kan zijn met dagjesmensen. Aan het einde van de middag gaan zij allemaal weer naar het vasteland en blijven alleen de mensen met een vakantiewoning op het eiland over. Tijdens ons bezoek zijn zelfs zij er niet, omdat het geen vakantie meer is in Zweden en er dus niemand op een doordeweekse dag op het eiland overnacht. Hierdoor zijn wij de enigen en ervaren we ultieme rust zo bij het kampvuur.

Alleen op de wereld

Na een heerlijk stille nacht word ik helemaal uitgerust wakker. De zon straalt me tegemoet en ik weet dat we ons hier gelukkig mee mogen prijzen. Het is namelijk al eind augustus en het weer kan, net als in Nederland, heel wisselvallig zijn. Mijn vriend slaapt nog en ik besluit om met mijn camera naar buiten te gaan om het eerste ochtendlicht te vangen. De rest van het huis lijkt nog in diepe rust te zijn en ik heb echt even het gevoel alleen op de wereld te zijn. Het eiland is namelijk compleet uitgestorven en ik neem de tijd om het gebied rondom het hostel te bekijken.  Wat mij betreft is dit de ideale start van je dag en ik geniet er met volle teugen van.

 

Als ik terug kom is mijn vriend ondertussen ook wakker en is er bedrijvigheid in de keuken. Tijd voor het ontbijt! We mogen bij de eigenaresse, de dochter van Mats, en haar eigen dochtertje aanschuiven voor een heerlijk uitgebreid ontbijt. Allemaal lokale producten en allemaal even smaakvol.

 

Een eiland bomvol historie

Na het ontbijt neemt de eigenaresse ons mee naar de vuurtoren. Het licht wordt tegenwoordig alleen nog maar tijdens de Midzomernacht ontstoken maar alsnog is dit wel hét icoon van het eiland. Aangezien zij ook de beheerder is van al het erfgoed op het eiland, mogen we de vuurtoren ook beklimmen. Van bovenaf ziet Pite-Rönnskär er minstens net zo mooi uit als vanaf de grond en ik vind het heel tof dat we de kans krijgen om het eiland ook zo te ervaren.

 

Nadat we de vuurtoren beklommen hebben krijgen we ook nog een inkijkje in het kapelletje uit de achttiende eeuw. Ik moet zodra ik hier binnenstap meteen denken aan Game of Thrones: de houten muren en de donkere sfeer zijn heel bijzonder en de kapel lijkt zo uit een film of tv-serie te komen. We horen dat hier regelmatig een bruiloft gehouden wordt. Wat een unieke plek voor een trouwerij.

 

Als laatste wandelen we nog naar een huisje wat ingericht is als museum. Hier zie je precies hoe ze vroeger op Pite-Rönnskär leefden en hoe belangrijk de visvangst was. Tegenwoordig is er nog één gezin wat hier actief vist. Het schijnt dat mensen van het vasteland ’s zomers speciaal voor de gerookte vis naar het eiland komen. Helaas is het gezin niet aanwezig tijdens ons bezoek dus zullen we nog eens terug moeten om dit beroemde stukje vis te proeven.

Blauwe bessen, verlaten strandjes en heerlijk eten

Na deze leuke tour besluiten we zelf ook nog een wandeling te maken.  Je kunt namelijk vanaf het ‘dorpje’ zo het bos in wandelen. Eind augustus hangen alle blauwe bessenstruiken vol besjes en dit eiland barst werkelijk van deze plantjes. Hard lopen we niet, want om de paar meter stoppen we voor een handje fruit. Het pad is slechts anderhalve kilometer lang en vormt op en neer dus een prima wandeltochtje. Uiteindelijk komen we uit bij een open plek aan het water waar we even genieten van de stilte voor we weer terug wandelen.

 

Bij terugkomst blijkt dat er een groep zakenlui van het vasteland een soort team building dag op het eiland heeft. Wat een plek voor een bedrijfsactiviteit! Net als we terug komen, krijgen de heren lunch geserveerd. We worden heel gastvrij gevraagd of we aan willen schuiven en genieten onverwachts van een maaltijd van rendierdraadjesvlees, verse groentes, aardappeltjes en bessensaus.

Terug naar het vasteland

Na de lunch is het tijd om koers te zetten naar het vasteland. Met enigszins pijn in ons hart nemen we afscheid van de warme mensen die ons écht even in hun familie hadden opgenomen. Zelfs na slechts 1 nacht op het eiland voelde het al een beetje als thuis en dat kwam echt omdat de eigenaren van het hostel zo betrokken waren. Een bijzondere en unieke ervaring die ik niet had willen missen. Let wel, tijdens ons bezoek waren er geen dagjesmensen op het eiland én waren alle bewoners afwezig. Een situatie die niet zo vaak voorkomt dus die misschien wel wat afwijkt van hoe het er normaal aan toe gaat. Desalniettemin kan ik je een overnachting op Pite-Rönnskär absoluut aanbevelen want juist de avond en de vroege ochtend vond ik zo magisch.

 

Ook naar Pite-Rönnskär?

Ik reisde met Voigt Travel naar Zweeds Lapland. Het fijne aan Voigt is dat je accommodaties, je vlucht en de auto voor je geregeld worden maar dat je verder helemaal vrij bent in hoe je je trip in wilt vullen. Wat mij betreft een heel fijne manier van reizen met genoeg vrijheid maar ook genoeg zekerheid.

Wil je meer weten over Pite-Rönnskär en het hostel? Kijk dan zeker even op deze website.
Ben je benieuwd naar de rest van deze reis? In dit artikel lees je alles over onze route door Zweeds Lapland.