Bizarre situaties tijdens onze reis door Vietnam

Toen ik het idee had om een artikel te schrijven over bizarre situaties op reis, kwam ik er al snel achter dat veel van deze momenten in Vietnam plaats hebben gevonden. Daarom nu een volledig artikel over de gekke situaties waar ik tijdens mijn allereerste reis naar Azië in terecht ben gekomen. Helaas zonder mooie foto’s (ik was toen nog geen blogger, dus ik had weinig oog voor het maken van foto’s) maar hopelijk spreken de verhalen genoeg tot de verbeelding.

Per ongeluk naar het bordeel

Veruit de meest bizarre momenten tijdens onze reis door Vietnam speelden zich af in, jawel, een bordeel. Tot twee keer toe belanden we compleet per ongeluk in een huis van lichte zeden en hadden we pas te laat door waar we terecht gekomen waren. Ons eerste ‘bezoekje’ vond al snel na aankomst in Hanoi aan. We liepen in de regen door de hoofdstad en besloten om onszelf te trakteren op een massage. Zonder enige kritische blik liepen we de eerste de beste salon binnen. Tenminste, we volgenden de bordjes door een smerig steegje en kwamen een salon binnen waar we een prijslijst onder ons neus kregen met standaard- en VIP-massages.

Uiteindelijk viel het kwartje pas toen we al lang en breed op de massagetafel lagen en dus geen kant meer op konden. Ongemak is nog een understatement om te omschrijven hoe ik me toen voelde. Hoe dit verhaal verder afliep én waar we op een tweede moment in een bordeel terecht kwamen lees je in dit artikel.

Helemaal alleen op een luxe boot

Aangezien we tijdens deze reis nog ‘arme’ studenten waren probeerden we alles zo goedkoop mogelijk te doen. We sliepen in schone, maar goedkope hotels, we aten bij kraampjes op straat en we verplaatsten ons enkel met het openbaar vervoer. Voor Halong Bay maakten we echter een uitzondering: deze baai wilde ik zo graag in al haar glorie ervaren dat we er voor kozen om een duurdere boot te boeken. Een goede beslissing die zijn geld echt waard bleek te zijn.

De boot zelf was fantastisch: een heel mooie, ruime kajuit, heerlijk vers bereid eten en super vriendelijke werknemers maakten dit sowieso al een onvergetelijke trip. Maar, wat het nog bijzonderder maakte, was dat wij op dag 2 van onze driedaagse tour, helemaal alleen, zonder andere toeristen, aan boord waren. De mensen die op dag 1 mee aan boord gingen, hadden slechts 1 nacht geboekt en waren dus al vroeg in de ochtend vertrokken. Pas aan het einde van de middag arriveerde een nieuwe groep, waardoor we dus het rijk voor ons alleen hadden. Een bizar luxe en unieke ervaring waar ik echt van heb genoten. Zelfs onze gids gaf aan dat hij dit in al die jaren nog nooit meegemaakt had. Meer over deze tour lees je in dit artikel over Halong Bay.

Party crashen in Ninh Binh

In Ninh Binh verbleven we in een kleinschalig, simpel hotel. Eigenaar Xan bleek een joviale man te zijn die ons enthousiast adviseerde over wat te doen in Ninh Binh. Na een dag touren achterop de scooter bij twee locals kwamen we moe maar voldaan terug in het hotel. Eigenlijk wilden we vooral even bijkomen van alle indrukken, maar dat bleek er niet in te zitten. Xan had namelijk familie uit het hele land op bezoek en het restaurant onder het hotel was veranderd in een druk café. Aangezien er verder weinig eetgelegenheden in de buurt zaten besloten we toch maar plaats te nemen.

Dat was maar goed ook, want uiteindelijk werd dit één van de gezelligste avonden van heel de reis. Er werd gezongen, veel geproost en nog veel meer gedronken. Xan kwam ons shotjes van een of andere sterke drank brengen en we genoten van de uitbundige feeststemming. Uiteindelijk moesten we naar het station om de nachttrein te halen en één van de weinige nuchtere familieleden bood spontaan aan om ons weg te brengen. Een bijzondere avond waar ik met een glimlach op terug kijk.

Paniek in Cuc Phuong

Nog een bijzondere ervaring die in Ninh Binh plaatsvond. In het hart van deze provincie ligt Cuc Phuong National Park, een prachtig stuk jungle in het toch wel verstedelijkte Vietnam. Natuurlijk wilden we dit park bezoeken.

De zoon van Xan vond het geen probleem om ons tegen een kleine vergoeding er naartoe te brengen. Aangekomen bij Cuc Phuong gingen we er, naïef als we waren, vanuit dat de beste man met ons mee zou hiken. Dit bleek echter niet het geval te zijn. In plaats daarvan zei hij: “je gaat hier het park in en loopt 2 tot 3 uur tot je mij aan het einde van het pad weer ziet.” Op dat moment had ik niet zo in de gaten hoe ver 2 tot 3 uur is. Nu besef ik echter wel dat het niet echt verantwoord is om zonder voorbereiding of drinken zomaar een paar uur in de jungle te gaan wandelen.

Tijdens de wandeling had ik eigenlijk constant een opgejaagd gevoel. Het idee dat ik er zo snel mogelijk doorheen wilde. Waarschijnlijk kwam dit omdat ik totaal niet wist hoe lang we moesten lopen en wat we eventueel tegen zouden komen. Dat we al snel wat flinke obstakels tegenkwamen, hielp niet mee voor mijn gemoedstoestand. Zo stuitten we op overstroomde rivieren waardoor we door het water moesten en op omgevallen bomen op het pad. Na 2 uur lopen kwamen we bij een t-splitsing aan en wisten we niet welke kant we op moesten. We kozen voor het pad naar rechts. Na 20 minuten lopen hield dit pad echter op en toen sloeg de paniek echt toe. Uiteindelijk bleek dat we linksaf hadden moeten gaan, want daar stond onze gids ons letterlijk om de hoek op te wachten. Al met al een vervelende ervaring waar ik veel van geleerd heb. Het hele verhaal lees je in dit artikel.

Twee bekenden toevallig tegenkomen

Vooruit, dit waren geen bekenden van mij, maar van mijn vriend. Alsnog vind ik het vrij bizar dat we tot twee keer toe iemand tegenkwamen die hij kende. De eerste keer was in de nachttrein van Ninh Binh naar Hué. Na een vrij slapeloze nacht liepen we als twee zombies met onze bagage naar de uitgang van de trein. Bij het passeren van een andere coupé horen we ineens: “Hee, Frank! Wat doe jij nou hier?” Bleek er een studiegenoot van mijn vriend mee te reizen op deze trein. Na een kort gesprekje namen we afscheid en liepen we enigszins verbouwereerd naar buiten.

De tweede keer volgde een paar dagen later toen we in hartje Ho Chi Minh City rondwandelden. Ook dit keer klonk er: “Frank! Hoi! Wat bizar dat ik jou hier zie!”. Nu geen studiegenoot maar een collega van mijn vriend. Ik vond het echt heel toevallig dat we in korte tijd twee bekenden tegenkwamen. Sinds Vietnam zijn we nooit meer spontaan iemand bekends tegengekomen.

Ik vond het ontzettend leuk om terug te kijken op deze avonturen en ik hoop dat jij er ook van genoten hebt. Vietnam was de eerste reis die ik met een backpack op mijn rug maakte. Die onervarenheid heeft vast bijgedragen aan bovenstaande, maar zeker achteraf gezien maakt dat het wel een reis om nooit te vergeten. Meer lezen? Hier staan alle artikelen over Vietnam.