Chios, het echte Griekenland

Chios was mijn vijftiende bezoek aan Griekenland. Voor vertrek stond ik hier niet bij stil, maar tijdens mijn rondreis over Chios werd me meerdere malen gevraagd of ik al eerder in Griekenland geweest was. Na een aantal keer tellen en nog maar eens opnieuw tellen bleek dit mijn vijftiende bezoek te zijn. Vijftien keer in het land wat ik mijn tweede thuis noem en waarvan ik zeker weet dat er nog heel wat bezoekjes bij gaan komen. Chios heeft met zijn authentieke charme mijn hart namelijk nog wat verder veroverd. 

Chios ligt voor de kust van Turkije en vanaf Nederland vlieg je hier normaal gesproken in zo’n vier uur naartoe. Echter vertrekken er geen rechtstreekse vluchten naar het eiland. Je kunt ervoor kiezen om te vliegen naar het nabijgelegen Lesbos en daarna met de boot naar Chios te gaan. Een andere optie is om, net als ik, een overstap in Athene te maken. Dit laatste is totaal geen straf. Je vliegt namelijk met Aegean Airlines, de beste regionale Europese luchtvaartmaatschappij van 2016. Enorm veel beenruimte, professioneel personeel en een warme maaltijd maken van deze vlucht een feestje. Op Athene stap ik over naar een Olympic vliegtuig en ook tijdens deze vlucht word ik voorzien van een hapje en drankje. Dit gebeurt wel in sneltreinvaart, aangezien de vlucht slechts 35 minuten duurt. Van te voren zag ik een beetje op tegen de lange reisdag, maar uiteindelijk bleek het prima te doen. Daarnaast is deze manier van reizen het ideale excuus om een stedentrip Athene te combineren met een bezoek aan één van de Griekse eilanden.

Dromerige bergdorpjes en ruige kustlijnen

Chios is het vijfde eiland van Griekenland en ondanks haar grootte is het geen toeristisch oord. Sterker nog, tijdens mijn bezoek is het aantal andere toeristen dat ik gezien heb op twee handen te tellen geweest. Het eiland barst van de slaperige bergdorpjes waar je je even zo’n 50 jaar terug in de tijd waant. Het fijne is dat veel dorpen in de oude stijl bewaard zijn gebleven: geen uit de toon vallende hotels, geen schreeuwerige uithangborden en geen westerse muziek. Hier is het leven ziga ziga, oftewel rustig aan, alles op zijn tijd.

Dit betekent niet dat er niets te zien valt. Zo is Pyrgi een waar openluchtmuseum. De muren van vrijwel elk huis zijn op prachtige wijze bewerkt zoals ik nog nooit ergens anders gezien heb. In Kampos daarentegen, voelt het alsof ik in de binnenlanden van Italië terecht gekomen ben. De Genuese invloeden zijn hier enorm en de huizen lijken in niets op traditionele Griekse woningen. Dit gebied is trouwens ook ideaal voor een mooie fietstocht, aangezien het landschap hier vrij vlak is.

Pyrgi

Kampos

Naast hoge bergen en mooie dorpjes beschikt Chios natuurlijk ook over kilometerslange kustlijnen. Als je kiest voor een roadtrip over het eiland, rijd je veelal via slingerende haarspeldbochten langs de kust. Regelmatig word je getrakteerd op een adembenemend mooi uitzicht waarbij de helderblauwe zee fel afsteekt tegen de grijze rotsen van het eiland. Gelukkig vind je op Chios ook genoeg fijne badplaatsjes waar het vooral op warme zomerdagen heerlijk toeven is. Zelf ben ik helemaal weg van Lithi, een dorp dat uit twee delen bestaat. Het echte dorp ligt in de bergen en de haven ervan ligt uiteraard aan het water. Hieromheen zijn wat restaurants en hotelletjes gebouwd. Heerlijk rustig en sfeervol. Ik verbleef in Almiriki Hotel, een ontspannende plek met lekker eten, ontzettend vriendelijk personeel en grote appartementen en hotelkamers. Ook het havendorp Lagada is aanrader voor iedereen die op zoek is naar rust en ruimte.

Lagada

Mastika en Mastello

Wat eten en drinken betreft is Chios een paradijsje voor foodies. Hier proef je unieke gerechten die nergens anders te eten zijn en elke dag opnieuw is het een feestje om aan te mogen schuiven. Een tip: bestel geen hoofdgerecht maar ga voor mezedes: meerdere kleine voorgerechten. Laat de tafel volzetten en deel alles met elkaar. Zelf ben ik ondertussen groot fan van de Mastello kaas, een uniek kaasje wat ze alleen op Chios produceren. Mastello kan koud gegeten worden, maar ik geef de voorkeur aan de gegrilde variant. Qua smaak lijkt het wat op Halloumi. Lekker met balsamicoazijn of goede olijfolie. Verder smaken ook de gefrituurde groentekoekjes me heel goed. Bladgroentes als spinazie worden fijngesneden en samen met flink wat verse kruiden en bloem tot een koekje gekneed. Daarna worden de koekjes kort gefrituurd in de olijfolie, waardoor je een heerlijk krokant hapje krijgt.

Waar ik ook op het eiland ben, werkelijk overal kom ik mastika tegen. Mastika is een soort hars die getapt wordt van de Mastikaboom, een gewas wat enkel op Chios groeit. Je kunt het zo gek niet bedenken of er wordt mastika in verwerkt. Van kauwgom tot likeur en van koekjes tot zeep, overal gaat mastika in. De smaak is aards en doet me denken aan harswijn. Ik kan niet zeggen dat mastika mijn favoriete ingrediënt is, al kan het in een drankje verrassend verfrissend zijn.

Lieve mensen en een warm ontvangst

De mensen op Chios zijn ontzettend vriendelijk en warm. Eerlijk is eerlijk, ik heb überhaupt nog maar heel weinig vervelende of chagrijnige Grieken in mijn leven ontmoet, dus wat dat betreft had ik niet anders verwacht. Toch voel ik op Chios nog wat anders. Een oprechte blijdschap dat je er bent, dat is wat de meeste inwoners van het eiland uitstralen. Dit is ook niet zo gek, aangezien Chios één van de eilanden is die een flinke klap heeft moeten incasseren rondom de vluchtelingenproblematiek. Omdat het eiland voor de kust van Turkije ligt, zijn hier de afgelopen jaren aardig wat vluchtelingen naartoe gekomen. Echter is deze stroom gestopt en ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik niets van eerdere problemen gemerkt heb. Chios is een heerlijk eiland wat het verdient om toeristen te ontvangen.